Birazdan Ölmüş Olacağım

Zamanı durdurma şansı tanısalardı eğer

Yelkovanın bacaklarını kırar, akrebi kaç yerinden sokardım kim bilir.

Durur muydu zaman o zaman!

Ya bu saçlarım dalgalanmayan

Ya ruhum koşup zıplamayan, artık.

O da durur bekler miydi zamanı

Gelseydi,  birlikte gider miydik..

Gitmelerimiz gelir miydi bizimle.

Belki hiç gelmedi o

Ben ki geldiğinde gitmedim..

Ümit ve korku arasında git gelli,

Serum kokusuna bırakmamalı insan; vazgeçmeyi..

O koridoru beklememeli..

Durdurmalı zamanı, durmadan.

Durdurmadan durdurmalı.

Şşşt noluyoruz?

Deyip, n’olmalı?

Kapatıp, dinlemeli gözlerini.

Işıltıyı duymalı…

Esintiyi tatmalı…

Atmalı sonra

Her bi’ kenara bir şeyi

Yürümeli etrafınca

Çemberinin..

Sen hiç gittin mi ki gelmeye

Gelmelerin hep gidişeydi.

Onlarca yol ettik bunca vakit

Gittikçe hep sana geldik.

Vazgeçemedik gelmeye gidişlerden.

Gittikçe kaldık bi’ yerlerde

Hep o yerler gitti bizden..

Kalan gelişlere aldanıp yerlerde kaldı

Kaldırmadı, baktı gelişlere ardından..

Yaşadım bu hissi tam bir kez.

Sonra bir kez daha.

Kes dedi sonra,

Bildim, birazdan ölmüş olacağım.

Ölmenin nesi tedirgin etmiyor anlamıyorlar.

Anlamadım, salıverdim yelkovanı.

Birazdan ölmüş olacağım.

Ölmüşle olmuş arası kadar bir zaman verdiler tam da şimdi

Çok mu hazırsın, bu denli rahatsın yatakta?

Bağladığı için mi, tavana;

Baktırır, kırptırmadan soluksuz.

Zaten soluğun birazdan kesilecek ha şu an, ha şundan sonra.

Birazdan ölmüş olacağım.

Sakinlik niye bu kadar

Çok mu az?

Ya olmamışsa?

Vaz mı geçmeli.

Ölmüş olan kötü geçmiş mi?

Yoksa geçmiş, ölmüş olan mı?

Kısıkça haykırıyorum

Birazdan ölmüş olacaksın

İçimde.. Tüketeceğim, tükettiğin ne varsa tüketmediğim içinde.

Birazdan ölmüş olacaksın.

Birazdan ölmüş olacağım…

2022, Sakarya

Veysel Bilal Arslankara